เผยเรื่องราวไก่ชนไทยสุดเดือด ไม่แพ้ชาติใดในโลก!

รู้หรือไม่ว่าพันธุ์ไก่ชนไทยนั้นถือได้ว่าเป็นมรดกของไทยมาตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัยแล้ว ซึ่งต่างก็มีมากมายหลากหลายสายพันธุ์ด้วยกัน โดยสายพันธุ์ที่มีชื่อเสียงได้แก่พันธุ์ “ประดู่หางดำ” และ “เหลืองหางขาว” เนื่องจากว่าในสมัยกรุงสุโขทัยนั้น ไก่ชนประดู่หางดำพันธุ์แสมดำ ได้ถูกขนานนามว่า “ไก่พ่อขุน” เพราะเป็นไก่ที่พ่อขุนรามคำแหงมหาราชทรงโปรด

และในสมัยกรุงศรีอยุธยา สมเด็จพระนเรศวรทรงนำ “ไก่เหลืองหางขาว” ไปชนชนะไก่ของพระมหาอุปราชาที่กรุงหงสาวดี ไก่พันธุ์นี้จึงเป็นที่นิยมเลี้ยงกัน ซึ่งตามซุ้มที่เลี้ยงไก่ชนก็มักจะมีไก่ชนเหลืองหางขาวเลี้ยงไว้เพื่อเป็นไก่นำโชค และนิยมเรียกชื่อว่า “ไก่เจ้าเลี้ยง” ซึ่งในวันนี้เราจะพาทุกท่านกลับไปรับรู้ถึงเรื่องราวประวัติความเป็นมาของไก่ชนไทยสายพันธุ์ไทย ที่รับรองได้ว่าดุเดือดไม่แพ้ชาติใดในโลกแน่นอน

ย้อนรอยศึกชนไก่ “พระนเรศวร” ปะทะ “พระมหาอุปราชา” (ไทย-พม่า)

ไก่เหลืองหางขาว

ย้อนกลับไปสมัยสมเด็จพระนเรศวร การตีไก่เป็นที่นิยมกันอย่างกว้างขวางในพม่า โดยเฉพาะในราชสำนักถือกันว่าการตีไก่เป็นกีฬาชาววัง จนวันหนึ่งได้มีการตีไก่กันขึ้นระหว่างสมเด็จพระนเรศวรมหาราชกับไก่มังชัยสิงห์ราชนัดดา (ต่อมาได้รับสถาปนาขึ้นเป็นพระมหาอุปราชา)

ก่อนที่จะชนไก่กันมังชัยสิงห์ตรัสเชิงเย้ยหยันออกมาอย่างผู้ถือดีว่ามีอำนาจเหนือกว่า “ไก่เชลยตัวนี้เก่งจริงหนอ” สมเด็จพระนเรศวรสวรจึงตรัสโต้ตอบเป็นเชิงท้าอยู่ในทีว่าไก่เชลยตัวนี้ อย่าว่าแต่จะตีกันอย่างกีฬาในวังเหมือนอย่างวันนี้เลย

ตีพนันบ้านเมืองกันก็ยังได้ มังชัยสิงห์ได้ยินดังนั้นก็ขัดเคืองมากหากแต่ตระหนักดีว่าสมเด็จพระนเรศวรเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้าบุเรงนองจะพาลวิวาทก็ยำเกรงฝีมือพระนเรศวร

ขณะที่ไก่ของสมเด็จพระนเรศวรกับไก่ของพระมหาอุปราชาแห่งกรุงหงสาวดี กำลังชนกันอย่างทรหด ต่างตัวต่างเข้าจิก ตีฟาดแข้ง แทงเดือยอย่างไม่ลดละ ทันใดนั้นไก่ของพระมหาอุปราชก็มีอันล้มกลิ้งไปต่อหน้าต่อตา ไก่ของพระนเรศวรกระพือปีกอย่างทรนงและขันเสียงใส พระมหาอุปราชถึงกับสะอึกสะกดพระทัยไว้ไม่ได้ ซึ่งไก่ที่พระนเรศวรทรงนำไปชนกับพม่านั้นคือ ไก่พันธุ์เหลืองหางขาว จากบ้านกร่าง เมืองพิษณุโลกนั่นเอง

ไก่ชนสายพันธุ์ไทย มีจุดกำเนิดมาจากไหน?

ตามข้อมูลจากตำราทั้งเก่าและใหม่ รวมทั้งการที่ได้ซักถามพูดคุยกับคนเฒ่าคนแก่และคนที่ชอบเลี้ยงไก่ชน ทำให้สามารถสรุปได้ว่า ไก่ชนกับไก่พื้นบ้านก็คือไก่ประเภทเดียวกัน เพียงแต่ว่าไก่ที่จะนำไปชนกันนั้นเป็นไก่ที่ผ่านการคัดเลือก และผ่านการฝึกฝนมาแล้ว ไก่ที่นำไปชนจึงเก่งผิดจากไก่พื้นบ้านตัวอื่นๆ ซึ่งไก่ตัวเมียกับตัวผู้ที่เก่งๆชาวบ้านมักจะเลี้ยงไว้เป็นพ่อแม่พันธุ์ ทำให้ลูกหลานไก่ที่เกิดมาก็มักจะเก่งเหมือนพ่อแม่ไก่ ชาวบ้านจึงเรียกไก่พื้นบ้านเหล่านี้ว่า “พันธุ์ไก่ชน”

ซึ่งจากการค้นคว้าพบว่า ไก่พื้นบ้านหรือไก่ชน พัฒนาสายพันธุ์มาจากไก่ป่า (ไก่ป่าทั่วไป, ไก่ป่าตุ้มหูขาว, ไก่ป่าตุ้มหูแดง, ไก่ป่าตุ้มหูเหลือง และอาจมีอีกหลายชนิด) โดยธรรมชาติแล้วไก่ป่าจะมีนิสัยหวงถิ่นหรือพื้นที่อันเป็นเขตแดนของตน โดยเฉพาะไก่ป่าตุ้มหูแดงนั้นหลายตำราบอกว่าจะหวงถิ่นมากเป็นพิเศษ และมักจะขับไล่ไก่ตัวอื่นที่ลุกล้ำอาณาเขตเสมอ

ต่อมาเมื่อคนยุคโบราณเห็นถึงข้อดีความเก่ง ความเป็นนักต่อสู้ จึงจับไก่ป่ามาเลี้ยง โดยในยามว่างงานก็นำไก่มาตีกัน (ซึ่งต่อมาได้เรียกว่า “การชนไก่”) เมื่อเห็นว่าไก่ตัวไหนดี ไก่ตัวไหนเก่ง ชาวบ้านก็เก็บไว้ทำพ่อแม่พันธุ์ และพัฒนาสายพันธุ์มาเรื่อยๆ จนลูกหลานไก่ป่าคุ้นเคยกับผู้คน จากไก่ป่ากลายเป็นไก่บ้าน จนสายพันธุ์ไหนเก่งก็เรียกว่า “พันธุ์ไก่ชน” ซึ่งการชนไก่ถือว่าเป็นการละเล่นขณะพักผ่อนยามว่างงาน เป็นเกมกีฬาอย่างหนึ่งของบรรพบุรุษสืบทอดมาจนถึงทุกวันนี้

กีฬาไก่ชน กีฬายอดนิยมขวัญใจชาวไทย

กีฬาชนไก่เป็นกีฬาและการละเล่นพื้นเมืองพื้นบ้านของชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งนอกจากในประเทศไทยแล้ว การชนไก่ก็ยังเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมในประเทศอื่น ๆ อย่างเช่น ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย และมาเลเซียอีกด้วย

สำหรับในประเทศไทยกล่าวกันว่า ความเป็นมาของการกีฬาชนไก่มีมาตั้งแต่สมัยตามพรลิงค์และศรีวิชัย เนื่องจากในสมัยนั้นชาวบ้านนิยมประกอบกอาชีพเกษตรกรรม จึงนิยมเลี้ยงไก่กันไว้แทบทุกบ้าน ทำให้นอกจากจะเลี้ยงไว้เพื่อออกไข่และรับประทานแล้ว ยังนิยมเลี้ยงไว้เพื่อความบันเทิงทั้งเลี้ยงไว้เพื่อความสวยงาม และเลี้ยงไว้เพื่อการละเล่นในเชิงกีฬาซึ่งก็คือการชนไก่นั่นเอง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่จังหวัดทางภาคใต้ ไม่ว่าจะเป็นในอำเภอท่าศาลา อำเภอศิชล รวมถึงอำเภอเมืองจังหวัดนครศรีธรรมราช และอำเภอไชยา อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี ถือเป็นแหล่งไก่ชั้นดีและมีความเป็นมาของกีฬาชนไก่มาอย่างยาวนาน

-อ่านข่าวไก่ชนต่อที่นี่